Εγκατέλειψε την Ελλάδα για την Αμερική με στόχο να καταφέρει να
περιηγηθεί, κάποια στιγμή, στους επιβλητικούς χώρους του Λευκού Οίκου μέσα από μια ξενάγηση που θα ήταν μόνο για εκείνον. Τελικά όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά δέχτηκε και μια σημαντική πρόταση για την καριέρα του, αφού από εδώ και στο εξής θα είναι ένας από τους master chef των event της προεδρικής οικογένειας, καθώς θα ετοιμάζει τις σπεσιαλιτέ του για τους εκλεκτούς καλεσμένους της. Ο 26χρονος Χρήστος Μπισιώτης, έξι χρόνια μετά την άφιξή του στην Αμερική, κατάφερε να υλοποιήσει το παιδικό του όνειρο. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ο νεαρός σεφ του άρεσε να περνά την ώρα του μέσα στην κουζίνα και να μαθαίνει όλα τα μυστικά του μαγειρέματος από τη γιαγιά του, που ουσιαστικά υπήρξε και μέντοράς του στα πρώτα του μαγειρικά βήματα. Μεγαλώνοντας μάλιστα περνούσε τις ελεύθερες ώρες του και μέσα στον φούρνο που διατηρούσε η οικογένειά του στην Αθήνα. «Προτιμούσα να βρίσκομαι μέσα σε μια κουζίνα ή στον φούρνο μας πάρα να παίζω με τους φίλους μου» λέει στην «Espresso» ο Χρήστος Μπισιώτης, ο οποίος από τη Νέα Υόρκη όπου ζει μόνιμα όλα αυτά τα χρόνια στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας στους νέους της χώρας μας που βλέπουν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται μέρα με την ημέρα. «Από παιδί μού είχε καρφωθεί στο μυαλό να βρεθώ στην κουζίνα του Λευκού Οίκου και να μαγειρέψω για τον πρόεδρο, την οικογένειά του και -γιατί όχι;- και για τους υψηλούς καλεσμένους τους. Μου είχε γίνει έμμονη ιδέα. Ωσπου μια μέρα είπα στον εαυτό μου: πήγαινε και ό,τι γίνει». Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο ο Χρήστος παρακολούθησε μαθήματα μαγειρικής σε δημόσια σχολή, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν και σε εστιατόρια για να βγάζει τα προς το ζην, μια και η οικογένειά του τα έφερνε δύσκολα βόλτα. «Η πρώτη μου δουλειά σε εστιατόριο ήταν στα δώδεκά μου δίπλα στον σεφ Βασίλη Νικολόπουλο. Ξεκίνησα τότε από λάντσα και σιγά-σιγά άρχισα να αναλαμβάνω δουλειές και πάνω στο μενού. Μόλις αποφοίτησα από το σχολείο πήγα σε δημόσια σχολή μαγειρικής» αναφέρει ο Χρήστος Μπισιώτης, που τα Χριστούγεννα του 2007 έφυγε από την Ελλάδα με μοναδικά χρήματα στην τσέπη του τον τελευταίο μισθό που είχε πληρωθεί από το εστιατόριο όπου δούλευε. «Δεν ντρέπομαι να πω πως το πρώτο μου βράδυ στη Νέα Υόρκη το πέρασα σε παγκάκι στο Astoria Park. Ηταν η μέρα των Χριστουγέννων. Θυμάμαι ήθελα να κλάψω, αλλά κρατιόμουν. Προσπαθούσα να πίσω τον εαυτό μου πως ένα μέρος του ονείρου μου μόλις είχε πραγματοποιηθεί με τον ερχομό μου στην Αμερική, και ότι όλα τα υπόλοιπα απλώς ήταν στο χέρι μου για να γίνουν».
espressonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου