ΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΝΗΛΙΚΗΣ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ

Δώδεκα χρόνια εκπαιδευτικός η μοναδική μου έννοια φεύγοντας από το σχολείο είναι εάν έκανα και σήμερα καλά την δουλειά μου: έγινα κοινωνός γνώσης; έμαθα στα παιδιά να λειτουργούν

ομαδικά; τους έδωσα την δυνατότητα να δημιουργήσουν; έγινα αιτία να νοιώσουν αυτοπεποίθηση, ικανοποίηση; μήπως άθελά μου πλήγωσα κάποια ψυχούλα, και αν συνέβη αυτό, αύριο πως μπορώ να διορθώσω; Έμαθα ότι υπάρχει εκείνο το σύγγραμμα για την ειδικότητα μου,τι να στερήσω από την οικογένειά μου ώστε να το αγοράσω για να βοηθήσω τα παιδιά μου , τους μαθητές μου;.Τρέχει το τάδε σεμινάριο αλλά πως θα βρω τρόπο να μετακινηθώ στην διπλανή πόλη; τα καύσιμα φτάνουν ίσα ίσα για την καθημερινή μου μετακίνηση στο σχολείο.

Μία ημέρα συμπλοκών και σύλληψης ανήλικου μαθητή, στην ειρηνική διαμαρτυρία των κατοίκων του Αιγινίου για τα διόδια, και η απάντηση που πήρε η μητέρα στην ερώτησή της: “γιατί ασκήσατε βία στο παιδί μου την στιγμή που προσπαθούσε να υπερασπισθεί τον αιμόφυρτο πατέρα του” (εκπαιδευτικό), ήταν : Κυρία μου τα παιδιά σας για μας είναι ΜΟΝΑΔΕΣ.

Πως να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να δω τα παιδιά του κόσμου σαν ΜΟΝΑΔΕΣ ;

Μήπως έτσι θα προστατέψω καλύτερα την κοινωνία;

Αναστασία Τερζή

Εκπαιδευτικός