Η εκπομπή της ΝΕΡΙΤ «Επί_μένουμε Ελλάδα» στην Πιερία

Την Πιερία επισκέφθηκε πρόσφατα συνεργείο της δημοφιλούς ταξιδιωτικής εκπομπής της ΝΕΡΙΤ «Επί_μένουμε Ελλάδα», με σκοπό την προβολή της.

Γνώριμη στην περιοχή μας όχι μόνο από τη μεγάλη ακροαματικότητα, αλλά και από τις προηγούμενες

επισκέψεις δημοσιογράφων της από το «Μένουμε Ελλάδα» της ΕΡΤ.

Στην πενθήμερη παραμονή του το τηλεοπτικό συνεργείο ξεναγήθηκε στο Ελατοχώρι, τον Πλαταμώνα, τον Παλιό Παντελεήμονα, το αρχαίο Δίον, τον Όλυμπο, τα φυτώρια με την αρώνια,   τη νέα καλλιέργεια στην Καλλιθέα, καθώς και έναν αμπελώνα.

Επικεφαλής ήταν ο γνωστός δημοσιογράφος Βασίλης Λεβέντης,  που επισκέπτεται για πρώτη φορά την Πιερία. Η ξεχωριστή ικανοποίησή του αποτυπώνεται με τις δηλώσεις - αναφορά που έκανε για την …

ΠΙΕΡΙΑ: Ταξίδι στο μύθο

Ήταν λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι όταν ύστερα από ένα ελαφρώς κοπιαστικό ταξίδι με το τηλεοπτικό συνεργείο της ΝΕΡΙΤ, τον οπερατέρ Στράτο Θεοδοσίου και τον ηχολήπτη Κώστα Παππά, ξεκινήσαμε να καταγράφουμε τα πρώτα πλάνα στην Πιερία.

Και συγκεκριμένα στο Λιτόχωρο. Στο πάρκο με τη λίμνη και τα σιντριβάνια, πίσω από το δημαρχείο, συναντήσαμε τον Πάρι Δεληνιώτη, επί σειρά ετών στέλεχος του τουριστικού τομέα, με σπουδές στη Διοίκηση επιχειρήσεων και το τουριστικό μάνατζμεντ. Ο Πάρις επέστρεψε στην Ελλάδα πριν από λίγους μήνες έχοντας φορτωμένες τις βαλίτσες του με εμπειρίες πάνω στο κομμάτι του τουρισμού, από την Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και την Κολωνία της Γερμανίας όπου έζησε για αρκετά χρόνια. Στη συζήτηση που είχαμε μαζί του κατάλαβα ότι το μυστικό για την ανάδειξη ενός τόπου ως δημοφιλούς τουριστικού προορισμού κρύβεται εν πολλοίς πίσω από μια λέξη που δεν είναι άλλη από τη «συλλογικότητα».

Είναι φανερό ότι για  πολλούς  επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην βαριά βιομηχανία της χώρας, τον τουρισμό, η συλλογικότητα των δράσεων αποτελεί μονόδρομο για την επίτευξη ενός κοινού στόχου. Να γίνουν γνωστές οι ομορφιές της Πιερίας, οι παραλίες, οι κορυφές, οι πλαγιές, οι πρόποδες του Ολύμπου και όλα τα χωριά του βουνού των θεών, αλλά και των Πιερίων που κατακλύζονται από κόσμο. Να γίνουν σαν τον «Μέλανα Δρυμό» της Γερμανίας είναι το όνειρο του Πάρι, ενός ήπιων τόνων ανθρώπου που αν τον «εκμεταλλευτούν» οι επιχειρηματίες της περιοχής, θεωρώ πως θα βγουν μακροπρόθεσμα κερδισμένοι.

Αφήνοντας πίσω το Λιτόχωρο, κατευθυνόμαστε Καλλιθέα, στο κτήμα του προέδρου  του συνεταιρισμού «Αρώνια Πιερίας», Κώστα Βαφείδη και του συνεταίρου του Γιάννη Τάχα.

Ο Κώστας Βαφείδης, ένας δίμετρος ευγενής άνθρωπος πρώην μπασκετμπολίστας και προπονητής καλαθοσφαίρισης, άφησε τα παρκέ και με τις οικονομίες που είχε συγκεντρώσει, αποφάσισε να επενδύσει στην αρώνια, ένα φαρμακευτικό φυτό, με πολύ καλές στρεμματικές αποδόσεις. Μαζί του στη στροφή που έκανε στη ζωή του επενδύοντας στις νέες καλλιέργειες, ένα νέο παιδί ο Γιάννης Τάχας, ο οποίος ήταν παλιότερα μάγειρας και δούλευε σε εστιατόρια και ξενοδοχεία, αλλά τώρα με την τσάπα και τη φρέζα κρατά την καλλιέργεια στο κτήμα περιποιημένη και τα φυτά της αρώνιας, όλο ζωή, σαν στρατιωτάκια το ένα δίπλα στο άλλο.

Και οι δύο αποτελούν παράδειγμα, αφού με συστηματική δουλειά και προσεκτικά βήματα έρχεται σταδιακά η επιτυχία.

Καθώς είχε φτάσει το δειλινό, πήραμε το δρόμο για το Ελατοχώρι, το παλιό πανέμορφο χωριό, όπου θα διανυκτερεύαμε. Συναντήσαμε την Κική, τη Βανέσσα, το Νίκο και τον Κώστα, τέσσερα νέα παιδιά που έχουν αναλάβει τα ηνία του Συλλόγου των Επαγγελματιών του Ελατοχωρίου. Μια σπουδαία κίνηση από νέους κάτω των 30 ετών να φέρνουν φρέσκιες ιδέες για να κάνουν γνωστό το Ελατοχώρι παγκοσμίως. Γιατί το Ελατοχώρι δεν είναι μόνο το χιονοδρομικό του κέντρο, ούτε είναι απλά  άλλος ένας χειμερινός προορισμός. Είναι η φύση που δίνει απλόχερα ομορφιές με δάση, ποτάμια και τρεχούμενα νερά, πέτρινα και ξύλινα γεφύρια, μονοπάτια και καταρράκτες ονειρεμένους. Είναι η ιστορική εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που στέκει όρθια αιώνες τώρα. Είναι το λαογραφικό του μουσείο με τα αντικείμενα της πολιτιστικής κληρονομιάς και της καθημερινής ζωής των ανθρώπων τούτου του τόπου. Είναι οι οάσεις ηρεμίας και δροσιάς, όπως οι περιοχές «Πηγή Κεραμίδα», «Σωτήρη Ρέμα» και «Νικόλα Πηγάδι»  και ένας τόπος μυστηρίου, όπως η σπηλιά όπου κρυβόταν από τους διώκτες του ο θρυλικός λήσταρχος Γιαγκούλας.

Έχουν μεράκι για δουλειά και νέες ιδέες που υλοποιούν κάθε τόσο τα τέσσερα μέλη του συλλόγου των Επαγγελματιών του Ελατοχωρίου. Είναι μονίμως με το χαμόγελο στα χείλη, γεμάτοι όλοι τους με αισιοδοξία που τόσο λείπει στις γκρίζες μέρες των μνημονίων και της φτώχειας που χτυπά τις μεγαλουπόλεις με επίκεντρο την Αθήνα.

Το επόμενο πρωινό θα μας βρει στο Δίον και στον αρχαιολογικό του χώρο. Είναι η πρώτη μου επίσκεψη στο χώρο, σίγουρα όχι η τελευταία, καθώς ένοιωσα δέος βαδίζοντας στα βήματα των αρχαίων Μακεδόνων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γρηγόρη Παπαχρήστο, πρόεδρο του Οργανισμού Φεστιβάλ Ολύμπου Γρηγόρη Παπαχρήστου και τους εθελοντές Ροδή Ναβροζίδου, Τζοβάννα Αλεβιζοπούλου, Μαριάννα Ναβροζίδου και Σταύρο Μόσχη, για την ξενάγηση που μας έκαναν στο αρχαίο θέατρο, στο ιερό της Δήμητρας, της Ίσιδος, του υψίστου Διός, στα Λουτρά και στο Ωδείο, στην αρχαία πόλη και τις γνώσεις που μου μετέφεραν στις συζητήσεις που είχαμε. Μια επίσκεψη δεν φτάνει για να δεις από κοντά τους χώρους όπου ζούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες. Εμείς περιηγηθήκαμε για περισσότερες από τρείς ώρες και μετά πήγαμε κατευθείαν στο μουσείο του Δίου, όπου μας περίμενε η καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ.  Σεμέλη Πινγιάτογλου. Η κυρία Πινγιάτογλου είχε την τύχη ως φοιτήτρια να συμμετέχει στις ανασκαφές στο Δίον υπό τον καθηγητή Δημήτρη Παντερμαλή. Υπομονετικά μας ξενάγησε στους χώρους του μουσείου και μας εξήγησε την ιστορία των αγαλμάτων και των άλλων αντικειμένων - θησαυρών που κοσμούν το χώρο.

Ο χρόνος μας κυνηγά. Κατευθυνόμαστε βόρεια από το μουσείο του Δίου για το φαράγγι του Ορλιά. Εκεί είναι ο Βασίλης Σίμος, εκπαιδευτής canyoning που μας περιμένει να μας δείξει τις ομορφιές του Ολύμπου. Ο Βασίλης γνωρίζει σπιθαμή προς σπιθαμή το βουνό, μιας και πριν συνταξιοδοτηθεί από το πυροσβεστικό σώμα, ήταν στην ομάδα διάσωσης του Ολύμπου. Μαζί του λοιπόν και συντροφιά με 4 παιδιά τον Θοδωρή, την Ιωάννα, τη Δέσποινα και τον Γιώργο, 18, 16 και 14 ετών αντίστοιχα, ξεκινήσαμε από το αρχαίο μονοπάτι του Δίου, με προορισμό τον καταρράκτη του κόκκινου βράχου. Περπατούσαμε κοντά δύο ώρες, μαζί με τις στάσεις που κάναμε, για τις ανάγκες των γυρισμάτων του ρεπορτάζ και φτάσαμε στο ομορφότερο σημείο που έχω επισκεφθεί μέχρι σήμερα. Μια φυσική waterland όπως μου έλεγε ο Βασίλης ο Σίμος, χωρίς τη βοήθεια του οποίου δεν θα είχε πραγματοποιηθεί το ρεπορτάζ.

Η επόμενη μέρα είναι αφιερωμένη στον Πλαταμώνα. Μαγικό μέρος, συνδυάζει βουνό και θάλασσα, το πράσινο ακουμπά το γαλάζιο των ακτών, το Κάστρο δεσπόζει στην κορυφή του λόφου και ο Άλκης Σακογιάννης, ξενοδόχος - επιχειρηματίας, μας δείχνει τις παραλίες του Πλαταμώνα μέσα από το καΐκι του ψαρά Ζαχαρία Ζάχου.

Τη Σκοτίνα, τον Παλιό Παντελεήμονα, τους Νέους Πόρους που σφύζουν από ζωή. Τα club, τα  cafe, οι ψαροταβέρνες και οι ψησταριές, προσφέρονται για όλα τα γούστα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πλαταμώνας κατακλύζεται κάθε χρόνο από Λαρισαίους και βορειοελλαδίτες γενικά και τώρα τελευταία από Ρώσους, Γερμανούς και άλλους ξένους τουρίστες.

Είχα την τύχη να επισκεφθώ αι τον παραδοσιακό οικισμό του Παλιού Παντελεήμονα. Με οδηγό-ξεναγό τον Διονύση Τζιουβάρα, πολιτικό μηχανικό, περπάτησα στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια του χωριού, θαύμασα την παραδοσιακή Μακεδονίτικη αρχιτεκτονική των σπιτιών, έζησα για λίγες ώρες ένα όνειρο, σε έναν οικισμό όπου δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, δεν υπάρχουν εναέρια καλώδια της ΔΕΗ ή του ΟΤΕ -όλα είναι υπογειοποιημένα- και οι ρυθμοί της ζωής κυλούν ήρεμα όπως τα παλιά καλά χρόνια.

Στην Πιερία λίγο έξω από τον πλαταμώνα επισκεφθήκαμε και ένα αποστακτήριο, αυτό των αδελφών Παπαγεωργίου. Ήμασταν τυχεροί γιατί εκείνο το βράδυ γινόταν καζανέματα από κούμαρα. Ένα τσίπουρο 100% βιολογικό, καθώς οι κουμαριές είναι φυτά του δάσους που δεν χρειάζονται ούτε λίπανση, ούτε φυτοπροστασία. Ο χυμός από τα κούμαρα παραμένει για μερικούς μήνες σε βαρέλια και μετά στο αποστακτήριο παράγεται τσίπουρο κουμαρίσιο. Η βραδιά είχε απ΄ όλα. Χορό, τραγούδι με μια ζεστή και φιλική παρέα και φυσικά άφθονο τσίπουρο.

Η περιήγησή μου στην Πιερία έκλεισε με την επίσκεψή μας στον αμπελώνα Παπαγιαννούλη. Πατέρας και γιός με πολύ μεράκι, σε μια οικογενειακή επιχείρηση, παράγουν ένα εξαιρετικό κρασί.

Μέσα στον αμπελώνα υπάρχει το εμφιαλωτήριο, το συσκευαστήριο, οι δεξαμενές σε εγκαταστάσεις που λάμπουν από καθαριότητα. Ο πατέρας Παπαγιανούλης μας δώρισε εκτός από το εκπληκτικό κρασί και δύο βιβλία των εκδόσεων «Τέρτιος» και τον ευχαριστούμε πολύ για την καλοσύνη του.

Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους να επισκεφθούν την Πιερία για να απολαύσουν τις πεντακάθαρες παραλίες της και τον μαγευτικό Όλυμπο.

Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά όλους τους ανθρώπους τους οποίους γνώρισα. Ευχαριστίες και στον Τάκη Σφήκα, δημοσιογράφο στα τουριστικά θέματα, για τη συνεργασία που είχαμε, όπως και στο Βαγγέλη Φαλάρα, αξιωματικό της πυροσβεστικής υπηρεσίας και παλιό γνώριμο από το αρχηγείο της πυροσβεστικής, όπου ήταν εκπρόσωπος τύπου.