Oπως λέμε ασφάλεια...

 με τον Νίκο Σόκολλο

Η άνθηση τών ιδιωτικών καί δημόσιων επιχειρήσεων πού ασχολούνται με τήν ασφάλεια τών αυτοκινήτων καί κάθε τροχοφόρου οχήματος΄(κτεο-χρονολογική ασφάλιση) είναι στήν καθημερινή  ενασχόληση τών ιδιοκτητών γιά νά είναι τυπικά καλυμμένοι, σε κάθε έλεγχο πού πραγματοποιεί η αστυνομία καί επιβάλλει πρόστιμα τσουχτερά σε παραβάτες οι οποίοι αφενός μέν δεν μπορούν νά τακτοποιήσουν λόγω οικονομικής αδυναμίας τό ραντεβού με τα επίσημα-κτεο, καί αφετέρου με τίς καθημερινές μέριμνες της βιοτικών αναγκών ξεχνιούνται , με περασμένη ημερομηνία λήξης,αποδεικνύοντας στά μάτια τών αστυνομικών ότι είναι μεγάλος παραβάτης καί ότι δέν πρέπει νά κινείται χωρίς τόν έλεγχο του οχήματος, με τό οποίο θεωρείται επικίνδυνο καί κατα κάποιο τρόπο επιβλαβές για τήν δημόσια υγεία.

Μόνο πού τά πρόστιμα καί η συμμόρφωση τών οδηγών τών τροοχοφόρων, εφόσον περάσουν μιά απειλητική διαδικασία κατάχρησης της εξουσίας, πού ασκούν στούς πολίτες, καί απαράδεκτης μεταχείρησης καί συμπεριφοράς σε αυτούς , γίνονται μεθοδευμένα για λόγους εισπρακτικούς ενισχύοντας τόν κορβανά τού δημόσιου φορέα,καί τίποτα περισσότερο η λιγότερο, μιά καί τά θύματα τών πολιτών απολαμβάνουν την φορολογική μεταχείρηση τους με διάφορους καί απαράδεκτους τρόπους.

Η ουσία όμως βρίσκεται ακριβώς στήν εκτεταμένη μόλυνση τού περιβάλλοντος τού πλανήτη, καί όχι συγκεγκριμένα σε κάποιες χώρες ,μιά καί ο κίνδυνος αλλαγής τού κλίματος βρίσκεται πρό τών πυλών, καί παρόλα τά μέτρα πού έχουν παρθεί, γιά τήν μείωση τής περιβαλλοντικής μας μόλυνσης,πολλές από τίς χώρες οι οποίες θεωρούνται υπαριθμόν ένα κίνδυνος γιά τήν επιβάρυνση τής μόλυνσης,δεν συμμορφώνονται με τίς οδηγίες καί τίς ποινές πού επιβάλλονται σε επικίνδυνα εργοστασιακά λύμματα καί άλλες βαριές βιομηχανίες, οί οποίες με τήν σειρά τους ,προσθέτουν νέες μολυσματικές ουσίες στό ήδη επιβαρυμένο ατμοσφαιρικό μας περιβάλλον.

Ενώ ο κίνδυνος είναι μεγάλος καί τά οικονομικά συμφέροντα ακόμα μεγαλύτερα, η παραβίαση βασικών καί θεμελειακών οδηγιών καί νόμων πού παραβιάζονται συστηματικά από κάθε πολιτεία, πού προβλέπει τήν επέκταση άλλων ρυπογόνων βιομηχανιών με τό πρόσχημα τήν εξοικονόμηση χρημάτων καί την ουσιαστική καταστροφή τών οικισμών καί πόλεων πού βρίσκονται σε προστασία με τήν λήψη τών απαραίτητων μέτρων γιά τήν οικολογική καί περιβαλλοντική μας συνείδηση η οποία με τόν χρόνο χάνεται καί απομυζάται από τήν συμφεροντολογική τους συνέχεια σε ένα φαύλο κύκλο μόλυνσης καί αναμόλυνσης, σε ένα κύκλο ανέχειας καί αναίδειας, σε ένα κύκλο αδιαφορίας καί απάθειας , με θύματα τούς ίδιους τούς πολίτες πού ακολουθούν τό μονοπωλειακό σύστημα τής κίνησης καί πώλησης τροχοφόρων πού ναί μέν γίνονται αντικειμενικά πιό φιλικά πρός τό περιβάλλον, αλλά ωστόσο υπάρχει πάντα μιά άλλη παράμετρος η οποία ενώ η τεχνολογία αυξάνει αλματωδώς με τήν χρήση καί παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων, παραμένει πάντα υψηλή η απόκτηση τους λόγω οικονομικής δυσπραξίας αλλά καί αντίθετης πολιτικής η οποία προάγει τά συμβατικά τροχοφόρα, πού καταναλώνουν βενζίνη καί πετρέλαιο, με επιβάρυνση της ατμόσφαιρας, καί τής τσέπης τού ανυποψίαστου πολίτη.