διαζύγιο του Πέτρου Κωστόπουλου και της Τζένης Μπαλατσινού. Ήταν εξάλλου ένας άνθρωπος που τους είχε ζήσει εκ των έσω όλο το διάστημα της συνεργασίας τους.
«Η πρώτη μεγάλη εξομολόγηση έγινε μπροστά στο αναμμένο τζάκι στη χιονισμένη Μακρινίτσα, τα περασμένα Χριστούγεννα. Ήμασταν οι δυο μας. Η Τζένη, κανονικός άνθρωπος, μου έλεγε πως λατρεύει τον Πέτρο, αλλά ουσιαστικά δεν ήταν πλέον μαζί, ως ζευγάρι. Έλεγε πως ο Πέτρος θα ήταν πιο ευτυχισμένος χωρίς δεσμεύσεις. Να νιώθει ελεύθερος, να ταξιδεύει μόνος, να εμπνέεται, να δημιουργεί. Και επαναλάμβανε συνεχώς πόσο λατρεύει τα παιδιά τους. «Η Αμαλία μου, η Αλεξάνδρα μου, ο Μαξ μου…». Σαν λούπα ακούγονταν τα λόγια της. Καταλάβαινα πως ήθελε να κάνει το βήμα, το μεγάλο βήμα. Δεν ξέρω αν θα ονομαζόταν διαζύγιο, χωρισμός, αποστασιοποίηση. Δεν ξέρω.
Στα τέλη Ιανουαρίου, ο Πέτρος είχε βρει ένα διαμέρισμα στη Φιλοθέη, κοντά στο οικογενειακό τους σπίτι. Έπρεπε σιγά σιγά να συνηθίζουν –τόσο οι ίδιοι όσο και τα παιδιά– στις νέες συνθήκες. Όσες, όμως, φορές βρέθηκα στο σπίτι τους, ο Πέτρος ήταν εκεί. Οδοστρωτήρας, όπως πάντα. Ζωηρός, φωνακλάς, μαγείρευε, έπαιζε με τον Μάξιμο, μιλούσε με τους φίλους του και φυσικά έκανε γυμναστική.
Το ότι αγαπιόντουσαν –και συνεχίζουν να αγαπιούνται– το ξέρω καλά. Παρόλο που γνώριζα τι συνέβαινε στη ζωή τους, ποτέ δεν πείστηκα ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι θα είναι χωριστά. Ο Πέτρος, ακόμη και στα breaks της εκπομπής, τη φιλούσε, την άγγιζε, τη φλέρταρε κανονικά. Η Τζένη ήταν πάντα πιο συγκρατημένη. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να περάσω το μήνυμα ότι όλα ήταν ρόδινα. Καθόλου. Ήταν λίγο πριν από το Πάσχα, αν θυμάμαι καλά, που η Τζένη ήθελε να αποχωρήσει από την εκπομπή, νιώθοντας ότι δεν κάνει καλό στον Πέτρο, αλλά ούτε στον εαυτό της μένοντας στο Πρωινό mou. Πείστηκε να κάνει υπομονή. Να μην τινάξει τα πάντα στον αέρα.
Ο Πέτρος, από την άλλη, όσες φορές βρεθήκαμε οι δυο μας, ήθελε να με πείσει πως ήταν πολύ ενοχλητική η καραμέλα «ο Πέτρος είναι βάρβαρος, πόση υπομονή κάνει η Τζένη μαζί του». Και φυσικά, τον ενοχλούσε το ίδιο και η άλλη τσίχλα: «Πόσο τυχερός ο Πέτρος που έχει την Τζένη». Και σαν μικρό παιδί παραπονιάρικο, με ρωτούσε με βλέμμα έκπληκτο: «Δηλαδή, τι, η Τζένη δεν είναι τυχερή που έχει εμένα;». Παρόλο που ως χαρακτήρες ήμασταν ασύμβατοι με τον Πέτρο, δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το ζωντανό όνειρο που μου περιέγραψε ένα μεσημέρι στο αυτοκίνητό του.
«Το τέλος μου το έχω φανταστεί, ξέρεις. Να κάθομαι, παππούς, με γένια λευκά, σε μια καρέκλα αγναντεύοντας το Αιγαίο, στο σπίτι στη Μύκονο, και πίσω μου να ακούω τις φωνές της Τζένης και των παιδιών μας. Και έτσι, με το γέλιο τους στα αυτιά μου, να φύγω…». Αχ, ρε Πέτρο! Από εκεί που μπορείς να γίνεις ο μεγαλύτερος δυνάστης, ξαφνικά μετατρέπεσαι σε ένα γλυκό έφηβο. Και πράγματι, τον ενοχλούσε όταν –ιδιωτικά ή δημόσια– του έλεγαν ότι η γυναίκα του είναι ηρωίδα που τον αντέχει και μένει μαζί του. Κανείς δεν υπολόγιζε, ωστόσο, τι είδους επιρροή είχε η Τζένη στις αποφάσεις του. Μπορεί και εκείνη να ένιωθε ότι πολλές φορές τον πίεζε να κάνει αυτό που θα ήταν το σωστό, το ηθικό, το κοινώς αποδεκτό, το politically correct. Κι εκείνος, γεννημένος αγρίμι, να μην το δεχόταν. «Δεν είμαι αγία» μου είχε πει η Τζένη. «Έχω μερίδια ευθύνης».
Οργανωτική, επιμελής, control freak, είχε αρχίσει να προετοιμάζει το έδαφος εδώ και καιρό. Τα κορίτσια τους, η Αμαλία και η Αλεξάνδρα, καταλάβαιναν τα πάντα. Εν μέσω εξετάσεων και τρέφοντας λατρεία για τους γονείς τους, θα μπορούσε κανείς να πει πως σχεδόν τους παρότρυναν να «λήξουν το θέμα, για το καλό όλων». Η πιο δύσκολη «εκκρεμότητα», αλλά ταυτόχρονα και η πιο τρυφερή, ήταν ο Βενιαμίν της οικογένειας, ο Μάξιμος. Ο 7χρονος μπόμπιρας απαιτούσε και απαιτεί προσοχή στο χειρισμό ακόμη και της παραμικρής λεπτομέρειας. Τόσο ο Πέτρος όσο και η Τζένη δεν θα άφηναν τίποτε στην τύχη του, γι’ αυτό και οι συμβουλές από παιδοψυχολόγο ήταν σίγουρα η πρώτη τους σκέψη.
Γνώριζα πως όλα θα τέλειωναν –ή καλύτερα θα άρχιζαν– την Παρασκευή 4 Ιουλίου, όταν και οι δύο θα βρίσκονταν μακριά από την Αθήνα, τους δημοσιογράφους, τις κάμερες και τους φωτογράφους. Άργησαν μια μέρα, καθώς η κοινή ανακοίνωση δημοσιεύτηκε το βράδυ της 5ης Ιουλίου. Εκείνη στην Πάτμο, με φίλες της. Μαγειρεύουν, μιλάνε και πίνουν παγωμένη ρακή, σε ένα σπίτι χωρίς τηλεόραση και wi-fi. Εκείνος με τους φίλους του και τον Μάξιμο στη Μύκονο. Παρά τις χωριστές διακοπές, ο Πέτρος και η Τζένη παραμένουν ομάδα, στη ζωή και στη δουλειά. Λίγο πριν από την ανακοίνωση του τέλους, έκαναν μαζί δύο εξόδους στην Αθήνα. Συγκινήθηκαν, έκλαψαν, αγκαλιάστηκαν…
Κλείνοντας το τηλέφωνο μαζί της, προχτές το βράδυ, της είπα ότι τίποτε δεν τελειώνει όταν πρόκειται για σχέσεις ζωής. Και κάτι μέσα μου μου λέει πως οι δύο αυτοί άνθρωποι δεν τέλειωσαν, ίσως μόλις να άρχισαν. Μια χημεία εκρηκτική, δυνατή, δεν γίνεται να αναλωθεί σε μία ανακοίνωση χωρισμού. Με πολλά πάνω και πολλά κάτω… Με ματωμένα, γδαρμένα γόνατα. Ο Πέτρος και η Τζένη θα είναι μαζί… απλά δεν ξέρω τι σχήμα και τι μορφή θα έχει το νέο «μαζί».» γράφει ο Άρης Καβατζίκης διηγούμενος όλη την πορεία τους μέχρι την απόφαση του διαζυγίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου