δημιουργούνται απίστευτες τραγωδίες , θυσίες στο βωμό της ασφάλτου, με την κακοδαιμονία των τροχοφόρων ατυχημάτων να πλανάται πάνω από την χώρα μας άλλα και σε πολλά μέρη του εξωτερικού , θρηνώντας σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα , αθώα θύματα, τα οποία ακόμα και σήμερα δεν έχει γίνει καμία βελτίωση ΄, στην αντιμετώπιση τού προβλήματος, αφήνοντας με το πέρασμα του χρόνου, να οξύνεται με την είδηση και άλλων θανατηφόρων τροχαίων.
Σε οποιαδήποτε επαρχιακό η εθνικό δίκτυο της χώρας και ον ταξιδέψουμε θα διακρίνουμε , μικρά αφιερώματα-εκκλησάκια στην μνήμη ανθρώπων που έφυγαν από την ζωή , και δεν φαίνεται να υπάρχει τέλος σε αυτή την μακάβρια ιστορία , που ξεκίνησε με την πρόοδο της τεχνολογίας και την κατασκευή καινούργιων αυτοκινήτων , που αντί να μας φέρει την ευτυχία και την ωφέλεια της καλής πλευράς στην εξέλιξη μας πάνω στις επιστήμες, μας δημιούργησε επιπρόσθετα προβλήματα, ανησυχία και θλίψη για τα θανατηφόρα ατυχήματα που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά στους δρόμους μας.
Τα τελευταία χρόνια και στο πρόσφατο παρελθόν αν κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στα τροχαία ατυχήματα που έγιναν θα ξαναφέρουμε στην μνήμη μας , τις τραγωδίες που συνέβησαν σε πολλά σημεία του οδικού άξονα κυρίως της εθνικής οδού ,με συγκρούσεις σχολικών λεωφορείων, ανατροπές φορτηγών, καραμπόλες τριαξονικών με επιβατικά αυτοκίνητα , και με όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τρένα , αεροπλάνα , πλοία, αυτοκίνητα κάθε είδους ,θυμίζουν το χαμό ανθρώπων μικρής και μεγάλης ηλικίας,την συνέχεια της μακάβριας ιστορίας αθώων θυμάτων, και την παντελή έλλειψη μέτρων, η την αδιαφορία της πολιτείας για την αντιμετώπιση ενός μεγάλου θέματος που ενώ με το πέρασμα των χρόνων ο ελληνικός πληθυσμός συρρικνώνεται με κάθε τρόπο, εμείς ζούμε το δικό μας κόσμο και υπερασπίζουμε τα δικά μας μικροσυμφέροντα.
Σε αυτή την μικρή διαδρομή της ζωής μας ,ο εφησυχασμός και η αδιαφορία ετών, για όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά, για εκείνα που γνωρίζουμε και για εκείνα που δεν γνωρίζουμε, η καταγραφή αυτών των γεγονότων, γραμμένα στο χρονοντούλαπο της παρακμιακής μας ζωής,δεν αφήνει να ανοίξουμε τούς ορίζοντες μας πιο πέρα να διορθώσουμε την οπτική μας γωνία με την οποία αντικρίζουμε και αντιμετωπίζουμε τα συνεχιζόμενα προβλήματα, που συρρικνώνονται στην μαθησιακή μας ζωή, η οποία μας αφήνει ανενόχλητους να κάνουμε ξανά πάλι τα ίδια λάθη, και πάλι να καταλάβουμε η να κατανοήσουμε τον δικό μας λήθαργο σε μια πόρτα που μας χτυπάει συνέχεια το κουδούνι του κινδύνου και εμείς το αγνοούμε.
Το ξεπερνάμε με την δική μας βαρηκοΐα και με το επόμενο τραγικό ατύχημα , θα αφυπνίσουμε για λίγο την συνείδηση μας και με την επόμενη ημέρα πάλι θα αναρωτηθούμε η θα ξεχάσουμε τα γεγονότα και θα αναζητήσουμε την δικιά μας ευθύνη για όλα όσα έγιναν , χωρίς να γίνουμε υπεύθυνοι και συνεπείς πολίτες ,
χωρίς να δείξουμε εμείς και η πολιτεία την ανθρώπινη πλευρά του εαυτού μας και να συμμεριστούμε τον πόνο των άλλων και τις συμφορές που μας γίνονται ανυπόφορες χωρίς να κάνουμε τίποτα το ουσιώδες για να τις αποφύγουμε στο κοντινό μέλλον που σίγουρα θα ξανασυμβούν.
Η ιστορία γράφει την δική της πορεία και εμείς την δική μας ανάλγητη πορεία, προς την αδιάφορη και σκληρή πραγματικότητα η οποία μας αφήνεις αδιάφορους και μας δίνει μερικά χαστούκια μήπως ξυπνήσουμε , από τον ύπνο του δικαίου και από το συναίσθημα της ντροπής , από την οποία κρυβόμαστε συστηματικά , σαν να μην έχουμε κανένα μερίδιο ευθύνης , αφήνοντας τούς άλλους μήπως πάρουν πρωτοβουλίες, και μέτρα που θα μας ανακουφίσουν από την μίζερη και ενοχική μας ζωή και επιτέλους γίνουμε άνθρωποι της ευθύνης και της υλοποίησης έργων που θα μας απαλλάξουν από δυσάρεστα νέα και γεγονότα.
Σόκολος Νίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου